Ян Бадура

Jan Badura (ur. 27 listopada 1898 w Czechowie, zm. 16 listopada 1966 w Rybniku) – działacz polskiego, rosyjskiego i francuskiego ruchu komunistycznego. Rodzice Badury, Jan i Agnieszka (z domu Widlińska) mieszkali na stałe w Sosnowcu, ojciec pracował w hucie Katarzyna. Badura przez 5 lat był uczniem szkoły w Sosnowcu. Po wybuchu I wojny światowej znalazł się w Rosji. Od 1915 roku pracował w fabryce Metalizator w Petersburgu. W czasie rewolucji lutowej stał się członkiem Gwardii Czerwonej i brał udział w rewolucji październikowej. Później służył w mariańskim pułku, a w lutym 1918 roku wstąpił do Armii Czerwonej. Pod Pskowem dostał się do niewoli niemieckiej i został przewieziony do Czerska. Tam też ciężko zachorował i musiał leczyć się w szpitalu jeszcze po odzyskaniu przez Polskę niepodległości. Po powrocie do Sosnowca podjął w październiku 1919 roku pracę w kopalni Hrabia Renard, wstąpił także do Komunistycznej Partii Robotniczej Polski. Był również działaczem w klasowym związku zawodowym.